تابش فلورسانس اشعه ایکس

مدل کلاسیک یک اتم شامل هسته ای با پرتون های با بار مثبت و نوترون های بدون بار است که بوسیله الکترون های در لایه ها یا اوربیتال ها احاطه شده است. داخلی ترین لایه، لایه K نامیده می شود. بعد از آن لایه L سپس لایه M و غیره. لایه L دارای 3 زیر لایه LI ، LII و LIII می باشد. لایه M ، 5 زیر لایه MI ، MII ، MIII ، MIV و MV دارد. لایه K می تواند 2 الکترون، لایه L ، 8 الکترون و لایه M ، 18 الکترون داشته باشد. انرژی یک الکترون به لایه ای که آن اشغال می کند و عنصری که به آن تعلق دارد بستگی دارد. هنگام تابش دهی یک اتم، ذرات با انرژی کافی مانند فوتون های اشعه ایکس می توانند الکترون را از اتم خارج کنند. این اتفاق منجر به تشکیل حفره در لایه الکترونی می شود و اتم در یک حالت برانگیخته ناپایدار با انرژی بیشتر قرار می گیرد. از آنجا که اتم تمایل دارد تا به حالت اولیه برگردد، الکترون از یک لایه خارجی تر مانند لایه L به حفره در لایه K منتقل می شود. الکترون لایه L انرژی بالاتری نسبت به الکترون لایه K دارد و وقتی الکترون لایه L به لایه K منتقل می شود، انرژی مازاد می تواند بصورت فوتون های اشعه ایکس نشر یابد که در طیف بصورت یک خط مشاهده می شود. انرژی پرتو های ایکس نشر شده به اختلاف انرژی لایه با حفره و الکترون منتقل شده بستگی دارد. شکل زیر مراحل فوق را نشان می دهد.