ادتیوهای سوخت - برش دوم

مواد افزودنی آنتی اکسیدان برای بنزین

آنتی اکسیدان ها عموما شامل فنول های استخلاف شده با گروه های حجیم، دی آمین های آروماتیک یا مخلوطی از آلکیل فنول ها و دی آمین های آروماتیک می باشند. اکسایش سوخت که ناپایداری هم نامیده می شود باعث تخریب سوخت شده و نتیجه آن کدری، تشکیل صمغ و رسوبات می باشد. آنتی اکسیدان ها باعث افزایش پایداری و کاهش تخریب بنزین در مخزن می شوند. بنزین می تواند شامل تعدادی از گونه های ناپایدار مانند الفین ها و دی ان ها باشد. که این ترکیبات می توانند پلیمریزه و به صمغ تبدیل شوند. صمغ در سوخت از طریق سیستم سوخت منتقل شده و می تواند منجر به عدم کارایی و از کار افتادگی سیستم شود. در سیستم سوخت، صمغ می تواند باعث جرم گرفتگی سامانه تزریق و تشکیل رسوب در سوپاپ ورودی شود. گونه های ناپایدار در بنزین تولید رادیکال های آزاد کرده که با اکسیژن ترکیب شده و باعث تولید رادیکال های آزاد بیشتر در واکنش زنجیری می شوند. این ترکیبات با الفین واکنش داده و صمغ را تشکیل می دهند. عدم کنترل این واکنش زنجیری اکسایشی باعث افزایش تولید رادیکال های آزاد و پروکسید ها به صورت نمایی می شود. آنتی اکسیدان ها با تجزیه پروکسید ها و بدام انداختن رادیکال های آزاد، مرحله انتشار رادیکال های آزاد را قطع می کنند. فنول های استخلاف شده با گروه های حجیم با تشکیل رادیکال های پایدار از انتشار رادیکال های آزاد جلوگیری می کنند. عموما میزان بکاری گیری آنتی اکسیدان ها در بنزین در محدوده mg/Kg 8-100 می باشد.